O ano 2020 é sen dúbida unha data que pasará á historia como o final dun ciclo no desenvolvemento da vida humana. Que "nada volverá ser como antes" é unha idea asumida por millóns en todo o planeta. No plano da emerxencia sanitaria é aínda unha incerteza cara a onde nos diriximos e como a humanidade se adaptará á coexistencia co virus. Con todo, no plano económico e social podemos anticipar o balance; millóns de persoas sumidas na mera supervivencia.
A "nova normalidade" para a que nos preparan responde á folla de ruta que o capitalismo está a trazar para adaptarse a un novo escenario no que as contradicións de clase van agudizarse de maneira abrupta e brutal. Efectivamente, nada será como antes; o mundo enteiro é testemuña de como unha pandemia afunde, cal castelo de naipes, o armazón do mesmo capitalismo, desenmascarado á economía de mercado como o que verdadeiramente é: unha descarnada lei da selva. Este afundimento reforzará os monopolios e redundará, pase o que pase, nun acusado empeoramento das condicións de traballo e vida da clase traballadora.
Baixo o peso deste escenario ábrese a oportunidade de dirixir as condicións subxectivas dos pobos cara á superación do modo de produción capitalista. A miseria, a fame e a morte, que foron en esencia os verdadeiros motores de todas as revolucións socialistas do pasado século, avecíñanse como un escuro tsunami alertado polo propio capitalismo.
No Estado español, o oportunismo encarnado principalmente no reformismo "honesto" de Podemos, trata de parchear un buque que fai augas por todas partes e afúndese precipitadamente. Desde hai semanas veñen anunciando, xunto aos seus socios de Goberno, a necesidade de reeditar uns Pactos da Moncloa que non son senón a concreción da folla de ruta capitalista para o Estado español. A natureza de clase do Estado, independentemente da cor do Goberno, farase evidente cando vexamos como se priorizan, unha vez máis, os beneficios da banca e as grandes empresas fronte á vida de millóns de traballadores.
Baixo esta conxuntura, na que se pon de manifesto que a única salvación é a solidariedade e o traballo en común (os principios éticos do comunismo), a ausencia dun referente que defenda e organice á clase traballadora colócanos a mercé dun capital que si está organizado. É por tanto perentorio construír unha organización que prepare á nosa clase para enfrontarse non só ao Covid19, senón a un virus aínda peor; o propio capitalismo.
Levamos demasiados anos de derrota en derrota, en estratexias de resistencia valiosas polo testemuñal pero magras en canto a resultados, de avance firme do capital e de retrocesos máis ou menos ordenados da nosa clase. É hora de dar os pasos necesarios cara a un proceso de verdadeira unidade. As organizacións e persoas que se denominan comunistas deben demostrar que se atopan á altura de tal definición.
Chamamos publicamente a emprender desde xa un proceso para a reconstitución dunha organización capaz de defender e orientar á nosa clase para levala á vitoria. Iniciativa Comunista insta a todas as persoas e destacamentos a confluír para construír un Partido forte ao servizo da emancipación da clase obreira e de toda a humanidade.
Establecer un programa común que non só expoña as reivindicacións económicas inmediatas do movemento obreiro, senón que apuntamento á superación do modo de produción capitalista. A barbarie é un feito. O socialismo unha necesidade para nosa propia supervivencia.
Demos todos os pasos necesarios cara a este proceso de unidade.
